Google Safiye Ayla’yı Unutmadı

Google , Cumhuriyet döneminin en önemli sanatçılarından Safiye Ayla’nın doğum gününü yaptığı doodle ile kutladı. 14 temmuz 2014 gününde Google açan kulanıcılar Safiye Ayla için özel olarak yapılmış Doodle ile karşılaştı. Önemli kadın yorumcularımızdan birinin doğum gününün Google tarafından kutlanması büyük taktir gördü.

Safiye Ayla Hayatı – Safiye Ayla Kimdir ?

1907 yılında İstanbul’da doğdu. Bursa Kız Muallim Mektebi’ni bitirdi. Müziğe küçük yaşta piyano çalarak başladı. Önce besteci rebabi Mustafa Sunar’dan, sonar Yesari Asım Arsoy, Sadettin Kaynak, Selahattin Pınar, Udi Nevras, Mesut Cemil, Refik Fersan gibi ustalardan yararlandı. İlk kez 1931’de, Darüttalim-i Musiki Heyeti’nin konserlerinde sahneye çıktı. İstanbul, Ankara radyoları ile İstanbul Konservatuarı İcra Heyeti’nde çalıştı. Uzun yılar gazinolarda şarkı söyledi. Atatürk onu dinlemekten çok hoşlanır. Yapılan toplantılarda ona sık sık sevdiği şarkıları söyletirdi. Bir çok plak doldurdu. Sesini geniş dinleyici kitlelerine duyurdu. Udi ve besteci Şerif Muhittin Targan’la evliydi. 1998 yılında öldü.

Safiye Ayla’nın dönemin diğer kadın yorumcularından ayrı, kendine özgü bir okuyuş tarzı vardı. Okuyuşuna yansıyan Batı müziği beğenisi bu tavrın belirgin bir özelliğidir.

Safiye Ayla Mustafa Kemal Atatürk’ün en sevdiği sanatçılardan da birisidir. Ayla’nın Mustafa Kemal Paşa adına düzenlediği konserde “Yanık Ömer” adlı şarkısını okumuş ve Paşa büyük bir hayranlıkla tekrar tekrar okumasını söylemiştir. Konser sonunda Mustafa Kemal Atatürk, Safiye Ayla’nın yanına gelerek: “Safiye çok teşekkür ederim, çok güzel yorumladın” der ve sonra ekler: “Bu türküyü bir operada söylemeni çok isterim. Bunu başarırsan, beni gerçekten çok mutlu edersin.” der. Safiye Ayla her yere başvuru yapar, bir operada bu türküyü icraa edebilecek tek yer bulamaz ve Atatürk’ün bu vasiyetini yerine getiremeden 80 yaşındayken vefat eder.

Safiye Ayla’dan bir Atatürk anısı

Safiye Ayla, Atatürk’ün öldüğünü Romanya’nın başkenti Bükreş’te erkek arkadaşından öğrenir. Bir sabah arkadaşı heyecanla odasının kapısını çalar ve Ona elindeki gazeteyi gösterir. Gazetenin başlığı şöyledir: “Atatürk est mort !” (Atatürk öldü!).

Gerisi kendi anlatımıyla şöyle:

“Ansızın boğazım düğümlendi. Dilim tutulmuştu, konuşamıyordum. Beynim durmuştu, hiçbir şey düşünemiyordum. İçgüdüsel bir hareketle odadaki eşyalarımı toplamaya başladım. On beş gün daha Bükreş’te kalmayı planlıyordum. Ama hemen o gün İstanbul’a dönen bir vapur vardı. Yola çıktım. Bükreş’te yayımlanan bütün gazetelerin başlıkları siyahtı ve büyük puntolarla Atatürk’ün ölümünü duyuruyorlardı.

Gemide, akşam yemeği servisinden önce piyanist hafif müzik çalıyordu. Yolcular aperatif içkilerini yudumluyorlardı. Bu sırada gemi süvarisi geldi, yolculara: “ bu gece yemeği müziksiz yiyeceğiz” dedi “Çünkü Atatürk öldü. O büyük insana Romen halkı çok saygı duyardı”.

Safiye Ayla Google Doodle 14 Temmuz 2014